شمیــمــ ِ عشـــق !

محبوب ِ من .

دیگر نه چشمی مانده که جای شکوه برایت ببارم .

نه قلبی ، که همه چیز در پستویش پنهان شود!

دیگر منم و خودم!

بی هییییچ حجابی

و تویی و لطفت .

رو بر نگردان از من .

که گم شده در طوفانم .

پ.ن: و من یتوکل علی الله فهو حسبهُ.

رو به روی آینه ایستاده بود و موهای بلندش را شانه میزد.

خورشید از گوشه ی پنجره ی اتاق دستش را لای موهایش می کشید و نوازشش می کرد .

دخترک معصومانه می خندید .

انگار که عشقِ مادرانه ی خورشید در قلبش نفوذ کرده بود.

دخترک در آینه به چشمانش لبخند زد .

هوا ابری شد .

طوفان شد .

بادِ وحشی زوزه کشان خودش را به شیشه ی پنجره ی اتاق می کوبید .

دخترک ترسید .

از جلوی آینه کنار رفت .

هنوز دستش به دستان ِ پنجره نرسیده بود که پرده های سفید اتاق به رقص در آمدند .

دخترک ترسید .

دیر شده بود اما !

باد میان ِ موهای خورشید نشانش نفوذ کرده بود .

گیسوان ِ آفتابی اش هم رقص ِ پرده ها شد و به پرواز در آمد .

و باد .

موهایش را با خود بُرد .

تبلیغات